Joke en Bert, een jaar met Doortje!

Na dertien jaar overleed Nick, de trouwe Labrador van Bert en Joke Kragt.

Tja, en dan? Meteen weer een hond? Of eerst even niet? De vrijheid, die het niet hebben van een hond geeft, werd eerst eigenlijk wel als prettig ervaren. Al gauw werd echter ook het gemis gevoeld. Na 2 jaar maakten ze de keus om puppywalker te worden voor een school voor blindengeleidehonden.

Een puppywalker is iemand, meestal een gezin, waar een toekomstige blindengeleidehond het eerste jaar van zijn leven verblijft en wordt voorbereid op de opleiding voor geleidehond. Joke noemt het een leenhond.

Bert heeft zijn werk aan huis en heeft geen collega’s. Een hond zorgt ervoor dat je buiten komt en mensen ontmoet. Dit zijn prima uitgangspunten om weer aan een hond te beginnen.

Bij een bezoek aan de geleidehondenschool van Herman Jansen in Almere was er meteen een klik. “Heerlijk”, vertelt Joke. “We werden er warm ontvangen. Niet alleen door Wendy en Herman Jansen, maar ook door een compleet roedel honden. Allemaal kwispelend en blij!” En dan te bedenken dat Joke best wel wat gereserveerd is naar andere, vreemde honden.

Een prettig ontvangst en een trainingsmethode die hen aansprak maakte, dat de knoop werd doorgehakt en zo kwam Doortje in hun leven. Een handjevol hond van zeven weken oud. Het opvoeden kon beginnen. In het begin elke week naar Drachten en later om de twee weken.

Doortje werd overal mee naar toegenomen om zoveel mogelijk aan allerlei situaties te wennen. Joke vertelt dat ze zelfs als heel klein hondje in een rugzak mee is geweest naar een vakantiebeurs in Utrecht. Ook ging ze mee op vakantie naar het buitenland.

Doortje is een pittige dame, die zich de kaas niet van het brood laat eten. Ze was de kleinste uit het nest, maar dat werd door haar karakter ruimschoots gecompenseerd. Ook tijdens het uitlaten in de buurt stond ze haar hondje. Ze is nergens bang voor, vertelt Bert.

Doortje is een Goldendoodle. Dat is een kruising tussen een Grote Poedel en een Golden Retriever. Bijna altijd komen hier puppy’s van, die niet verharen. Pech voor Joke en Bert, want Doortje verhaarde dus enorm.

Elf maanden was Doortje bij hen. Ondanks, dat je je er op instelt, dat ze na een jaartje weer weggaat, is afscheid nemen ook in dit geval niet echt leuk. Joke heeft zelfs wel eens geopperd: “Misschien wordt ze wel afgekeurd”.

Wanneer Doortje over een half jaar zijn nieuwe baasje door het leven leidt, zal dat vast en zeker een prima gevoel geven voor Joke en Bert. Ze sluiten niet uit, dat ze in de toekomst nog een keer een pup in huisnemen, die ze moeten voorbereiden op de rol van blindengeleidehond.