marcel en barney

Hallo ik ben Marcel van Baar uit Warmenhuizen en mijn blinde geleide hond is Barny, een uit de kluiten gewassen donker bruine Labrador. 

We zijn sinds juni 2009 een koppel en onafscheidelijk.

Ik weet nog goed hoe Herman mij vroeg of ik kennis wilde maken met deze knoeperd. Mijn vrouw, Carla, had Herman tijdens de open dag van de blinde geleide school, nog toe gefluisterd of hij niet zo’n ontzettend grote hond voor mij wilde zoeken want ze hield daar niet zo van.  Maar je kent Herman, die denkt aan de cliënt en heeft daar alleen oog voor.   (gelukkig maar!)Toen hij met Barny op kennismaking kwam bij mij thuis, was het eerste wat Carla verschrikt uitbracht “wat is hij groot!), waarop Herman reageerde met de woorden “loop niet te zeuren, ik kan je vent toch niet met zo’n klein mormeltje laten lopen!” ( maar dan op z’n plat Amsterdams en met iets andere woorden). Ook ons kleine boomertje Gattuso (vernoemd naar de spijkerharde voetballer uit Italië) was zo onder de indruk van deze verschijning, dat hij van schrik helemaal vergat te slikken en begon te kwijlen. Inmiddels wil Carla barny niet meer kwijt en zijn Gattuso en Barney de beste maatjes, hij hoort nu gewoon bij het gezin. En ik? Ik zou niet meer zonder kunnen, we doorkruisen  heel Nederland en komen op de moeilijkste plekken terecht!

Op de eerste dag dat ik Barny kreeg ging ik met Mike  naar de plek waar ik hem kon uitlaten. Barny liep lekker los maar aan het eind van het grasveld liep hij door in een aangrenzende vijver vol met kroos.  Ik dacht direct, “heb ik dat”, een zwemmer?. Mike riep nog “dat doet hij anders nooit!”, maar ik zag me zelf al in diverse situaties belanden met een kletsnatte hond. Gelukkig bleek dit een incident, want Barney is geen zwemmer en had zich vergist in het groen van het grasveld en het kroos. Wel houdt hij van pootje baden in modder poeltjes. Zo liep ik door het park op weg naar de tandarts en dacht ik hem nog even uit te laten. Barny liep lekker los tot ik hem hoorde pletsen in het bijna droog staande vennetje. Even vergeten dat deze daar was. Toen hij op mijn commando zich keurig meldde, was hij voor de helft zwart en stonk ontzettend.  Ik had geen tijd om hem schoon te krijgen want mijn afspraak bij de tandarts kon ik niet meer afzeggen. Ik heb een hele diervriendelijke tandarts en tijdens mijn behandeling lag Barney even verder naast mijn stoel, maar wel achter de schuifpui, buiten op het terras van de praktijk.

Ik ben erg blij met mijn keuze om een blinde geleide hond te nemen en ook heel erg blij met de keuze van de school van Herman Jansen.  Vanaf het bezoek aan hun stand op de Zie Zo beurs, de open dag en kennismaking met Herman, Wendy, Sabrina en Mike voelde ik me direct op mijn gemak. Heel ongedwongen en met een vleug humor wordt je door Herman ingeschat en aan een blinde geleide hond gekoppeld.  Dit is hem ook bij mij gelukt!

De trainingen in mijn thuis omgeving door Mike vond ik in eerste instantie heftig, maar Mike kreeg het op een rustige maar professionele manier toch voor elkaar dat ik al beter en met steeds meer zelfvertrouwen de weg op ging.

Barny is net mijn schaduw, als ik beweeg volgt hij me al. Hij staat als het ware in de stand by, en kijkt dan met zijn trouwe labrador blik van “wat gaan we doen?”.

Ook heb ik door hem veel aanspraak tijdens onze buiten huiselijke ondernemingen. Mensen durven eerder een gesprek met me aan te gaan in vergelijking

 toen ik met een tast stok liep. Kortom “ik ben er erg blij mee!”

Ik ben Jan de Boer, woonachtig in Volendam en heb de afgelopen 25 jaar achtereenvolgend 5 geleidehonden gehad. Mijn huidige hond Shanty is alweer wat ouder. Over vijf jaar verspreid heeft ze o.a. met mij het volledige Pieterpad werkend afgelegd. Dit is een route van 488 km dwars door Nederland. (allemaal onbekend terrein voor de hond) Ook over moeilijk begaanbare wegen en paden, soms vol kuilen, stronken, enz. We hebben dit beiden zonder problemen doorstaan. Alle lof voor haar! Na een leven van hard werken mag ze het nu wat rustiger aan gaan doen.

Binnenkort komt er namelijk weer een nieuwe geleidehond in ons gezin. Zijn naam is Bravo. Hij is een Rottweiler reu.

Wij zijn zelf puppy pleeggezin voor hem geweest. Mijn vrouw heeft dat heel leuk gevonden. Bovendien heeft dat in ons geval ook veel voordelen gehad. Bravo is als pup van 6 weken oud bij ons gekomen en heeft dus goed kunnen wennen aan de andere 2 honden. Mijn vrouw heeft namelijk ook een hond. Bravo is ook mee geweest tijdens de Pieterpad wandelingen maar dan wel in de buggy.

bravo in wagen

Dat wij zelf de pup konden opvoeden van het begin af aan is ook de reden dat ik al jaren van Herman Jansen mijn honden betrek. Er is bij Herman meer mogelijk, o.a. wat de keuze van het ras betreft. Het werken met een geleidehond is een verrijking van mijn leven.

Ik heb er ook veel plezier in om de hond zo goed mogelijk zijn werk te laten doen, zonder spanning of stress en ben er trots op als mensen kijken en het er dan ook goed uit ziet. Als het leuk is voor de hond doet hij ook extra zijn best .

Het mooiste compliment kreeg ik toen ik door een drukke winkelstraat liep en de eigenaresse uit de winkel kwam. Ze zei: ”als ik jou zie lopen lijkt het net of je niet blind bent”. Ik vertelde de vrouw dat zoiets grotendeels de verdienste is van de hond en een beetje van mij.

Je kan je geen trouwere kameraad wensen als een hond. Bij problemen kan ik alles bij hem kwijt en het blijft onder ons.
Ik maak ook veel contacten met andere hondenbezitters en het is geweldig dat je op eigen gelegenheid kunt gaan en staan waar je wilt.
Bovendien geeft een hond extra levensvreugde en heel veel liefde.

Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder geleidehond, hij is mijn steun en toeverlaat en ik verlang naar de dag dat ook Bravo definitief bij ons thuis komt.

shanty in tuig met de overige leerlingen