marcel en barney

Hallo ik ben Marcel van Baar uit Warmenhuizen en mijn blinde geleide hond is Barny, een uit de kluiten gewassen donker bruine Labrador. 

We zijn sinds juni 2009 een koppel en onafscheidelijk.

Ik weet nog goed hoe Herman mij vroeg of ik kennis wilde maken met deze knoeperd. Mijn vrouw, Carla, had Herman tijdens de open dag van de blinde geleide school, nog toe gefluisterd of hij niet zo’n ontzettend grote hond voor mij wilde zoeken want ze hield daar niet zo van.  Maar je kent Herman, die denkt aan de cliënt en heeft daar alleen oog voor.   (gelukkig maar!)Toen hij met Barny op kennismaking kwam bij mij thuis, was het eerste wat Carla verschrikt uitbracht “wat is hij groot!), waarop Herman reageerde met de woorden “loop niet te zeuren, ik kan je vent toch niet met zo’n klein mormeltje laten lopen!” ( maar dan op z’n plat Amsterdams en met iets andere woorden). Ook ons kleine boomertje Gattuso (vernoemd naar de spijkerharde voetballer uit Italië) was zo onder de indruk van deze verschijning, dat hij van schrik helemaal vergat te slikken en begon te kwijlen. Inmiddels wil Carla barny niet meer kwijt en zijn Gattuso en Barney de beste maatjes, hij hoort nu gewoon bij het gezin. En ik? Ik zou niet meer zonder kunnen, we doorkruisen  heel Nederland en komen op de moeilijkste plekken terecht!

Op de eerste dag dat ik Barny kreeg ging ik met Mike  naar de plek waar ik hem kon uitlaten. Barny liep lekker los maar aan het eind van het grasveld liep hij door in een aangrenzende vijver vol met kroos.  Ik dacht direct, “heb ik dat”, een zwemmer?. Mike riep nog “dat doet hij anders nooit!”, maar ik zag me zelf al in diverse situaties belanden met een kletsnatte hond. Gelukkig bleek dit een incident, want Barney is geen zwemmer en had zich vergist in het groen van het grasveld en het kroos. Wel houdt hij van pootje baden in modder poeltjes. Zo liep ik door het park op weg naar de tandarts en dacht ik hem nog even uit te laten. Barny liep lekker los tot ik hem hoorde pletsen in het bijna droog staande vennetje. Even vergeten dat deze daar was. Toen hij op mijn commando zich keurig meldde, was hij voor de helft zwart en stonk ontzettend.  Ik had geen tijd om hem schoon te krijgen want mijn afspraak bij de tandarts kon ik niet meer afzeggen. Ik heb een hele diervriendelijke tandarts en tijdens mijn behandeling lag Barney even verder naast mijn stoel, maar wel achter de schuifpui, buiten op het terras van de praktijk.

Ik ben erg blij met mijn keuze om een blinde geleide hond te nemen en ook heel erg blij met de keuze van de school van Herman Jansen.  Vanaf het bezoek aan hun stand op de Zie Zo beurs, de open dag en kennismaking met Herman, Wendy, Sabrina en Mike voelde ik me direct op mijn gemak. Heel ongedwongen en met een vleug humor wordt je door Herman ingeschat en aan een blinde geleide hond gekoppeld.  Dit is hem ook bij mij gelukt!

De trainingen in mijn thuis omgeving door Mike vond ik in eerste instantie heftig, maar Mike kreeg het op een rustige maar professionele manier toch voor elkaar dat ik al beter en met steeds meer zelfvertrouwen de weg op ging.

Barny is net mijn schaduw, als ik beweeg volgt hij me al. Hij staat als het ware in de stand by, en kijkt dan met zijn trouwe labrador blik van “wat gaan we doen?”.

Ook heb ik door hem veel aanspraak tijdens onze buiten huiselijke ondernemingen. Mensen durven eerder een gesprek met me aan te gaan in vergelijking

 toen ik met een tast stok liep. Kortom “ik ben er erg blij mee!”

Ik ben Jan de Boer, woonachtig in Volendam en heb de afgelopen 25 jaar achtereenvolgend 5 geleidehonden gehad. Mijn huidige hond Shanty is alweer wat ouder. Over vijf jaar verspreid heeft ze o.a. met mij het volledige Pieterpad werkend afgelegd. Dit is een route van 488 km dwars door Nederland. (allemaal onbekend terrein voor de hond) Ook over moeilijk begaanbare wegen en paden, soms vol kuilen, stronken, enz. We hebben dit beiden zonder problemen doorstaan. Alle lof voor haar! Na een leven van hard werken mag ze het nu wat rustiger aan gaan doen.

Binnenkort komt er namelijk weer een nieuwe geleidehond in ons gezin. Zijn naam is Bravo. Hij is een Rottweiler reu.

Wij zijn zelf puppy pleeggezin voor hem geweest. Mijn vrouw heeft dat heel leuk gevonden. Bovendien heeft dat in ons geval ook veel voordelen gehad. Bravo is als pup van 6 weken oud bij ons gekomen en heeft dus goed kunnen wennen aan de andere 2 honden. Mijn vrouw heeft namelijk ook een hond. Bravo is ook mee geweest tijdens de Pieterpad wandelingen maar dan wel in de buggy.

bravo in wagen

Dat wij zelf de pup konden opvoeden van het begin af aan is ook de reden dat ik al jaren van Herman Jansen mijn honden betrek. Er is bij Herman meer mogelijk, o.a. wat de keuze van het ras betreft. Het werken met een geleidehond is een verrijking van mijn leven.

Ik heb er ook veel plezier in om de hond zo goed mogelijk zijn werk te laten doen, zonder spanning of stress en ben er trots op als mensen kijken en het er dan ook goed uit ziet. Als het leuk is voor de hond doet hij ook extra zijn best .

Het mooiste compliment kreeg ik toen ik door een drukke winkelstraat liep en de eigenaresse uit de winkel kwam. Ze zei: ”als ik jou zie lopen lijkt het net of je niet blind bent”. Ik vertelde de vrouw dat zoiets grotendeels de verdienste is van de hond en een beetje van mij.

Je kan je geen trouwere kameraad wensen als een hond. Bij problemen kan ik alles bij hem kwijt en het blijft onder ons.
Ik maak ook veel contacten met andere hondenbezitters en het is geweldig dat je op eigen gelegenheid kunt gaan en staan waar je wilt.
Bovendien geeft een hond extra levensvreugde en heel veel liefde.

Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder geleidehond, hij is mijn steun en toeverlaat en ik verlang naar de dag dat ook Bravo definitief bij ons thuis komt.

shanty in tuig met de overige leerlingen

Stel je de volgende situatie voor: je zit in een tussenstuk van de trein. Aan je voeten ligt je nieuwe geleidehond en iets verderop zit Herman Jansen die op dat moment een week lang je metgezel is voor de aflevering. Dan ineens voel je dat iemand bezig is om je hond te aaien. Vervolgens hoor je een mannenstem verbaasd zeggen: Zeg meneer, wilt u wel even van de tas van mijn vriendin afblijven, wat denkt u wel!? Waarop Herman zegt: ze heeft nog geluk gehad want eigenlijk wilde ik haar in haar bloesje betasten. Pardon?, zegt de boze meneer. Bent u helemaal gek geworden? Herman: Nee hoor, maar ik doe eigenlijk precies hetzelfde als waar u mee bezig bent. Huh, zegt de meneer, hoezo dan? Nou, zegt Herman, u gaat zonder het te vragen een werkende hond aanhalen, dus ik dacht, nou, dan kan ik dat ook bij uw vrouw doen. Na een lange stilte hoor je een toch lachende man zeggen: Meneer, het is duidelijk, u heeft uw punt op subtiele wijze kenbaar gemaakt, ik zal er in het vervolg rekening mee houden…

Dit is zomaar een greep uit alle avonturen die ik in de afgelopen jaren beleefd heb met Herman. Ik heb jaren geleden heel bewust gekozen voor een geleidehond uit de school van Jansen en na Linda en Ella loop ik nu alweer een tijdje met Jeff. Ook Jeff is net als de andere drie een Duitse herder. De keuze voor dit ras is een heel bewuste keuze geweest. Mijn eerste hond was een Labrador-retreiver, zo’n blonde die sterk lijkt op de geleidehond uit de tv-reclames. En wanneer de Nederland doneert aan die betreffende school denken ze ook vaak dat iedere blonde geleidehond gemeenschappelijk bezit is. Zo zeer dat je je bijna iedere dag moet verantwoorden wanneer je je hond moet corrigeren; krijg je commentaar omdat men vindt dat je hond aan de dunne kant is en moet je veel etenswaar uit de bek van je hond trekken wanneer hij ”bijgevoerd” of beloond wordt.

Dus bij de tweede hond was wisseling van ras voor mij pure noodzaak. Na enig speurwerk kreeg ik de naam van Herman Jansen te horen en meteen al bij het eerste telefoontje was er die klik. Die overeenkomst in een bepaalde visie over honden in het algemeen, werkende honden en de manier van opvoeden. Heel recht door zee en open gaat Herman aan het werk met je wanneer hij een hond kan gaan afleveren. Het principe van: Geen gelul, ik ben de baas en heb altijd gelijk totdat het tegendeel is bewezen kan erg arrogant overkomen maar ik betrap me erop dat hij in heel veel gevallen wel degelijk weet waar hij over praat! Je weet bij Herman eigenlijk altijd waar je aan toe bent. Er is wel een voorwaarde aan die duidelijkheid, namelijk dat je luistert naar wat hij te zeggen heeft en dat je met zinnige argumenten komt als je het ergens niet mee eens bent.

Die duidelijkheid is ook terug te vinden in de kwaliteit van een jansen-geleidehond. In mijn geval gebruik ik een hond die all-round moet zijn aangezien ik veelvuldig gebruik maak van openbaar vervoer, ik in erg drukke stadscentra loop en ik op alle routes best moeilijke en ingewikkelde stukken voor mijn kiezen krijg. Ik moet zeggen dat alle drie de geleidehonden van de school Jansen perfect waren voorbereid op hun taak.

Ik loop nu alweer een tijd met Jeff. Jeff is een van de slimste honden die ik heb gehad. Zo slim dat hij iedereen in de maling nam en het net leek alsof hij geen enkele zin meer had in het werken. Uiteindelijk is Herman gekomen omdat ik voor behoorlijk gevaarlijke situaties kwam te staan en het vertrouwen in Jeff even weg was. Eigenlijk kwam het hier op neer toen Herman arriveerde: Jeff zou de eerste zijn die niet goed zou werken Fred, dus laat mij maar eens even lopen. Toen hij terugkwam gaf hij te kennen dat hij geen enkel probleem zag; wel dat Jeff slordig was in bepaalde dingen. En na een spoedcursus direkt en rechtvaardig corrigeren (Jeff is gevoelig maar weet drommels goed hoe hij moet piepen als er een correctie komt, dus ben je wat voorzichtig als het daarop uitdraait) loopt hij weer als een TGV!!

Kortom, de beslissing jaren geleden om een geleidehond bij de school van Herman Jansen aan te vragen is een goede geweest en tot op de dag van vandaag heb ik hier nooit geen spijt van gehad. De samenwerking is gebasseerd  op openheid, eerlijkheid, duidelijkheid en een ontzettend hoog gehalte aan humor.

Ok, nog eentje dan: ik wilde ooit voor Herman voor zijn diensten een kadootje kopen omdat ik over de aflevering van Linda erg tevreden was. Ik ging dus tijdens de aflevering samen met hem een route lopen naar een cd-winkel. Hij wilde namelijk een bepaalde cd hebben. Toen ik in de winkel aan de verkoper vroeg naar die betreffende cd zei hij: Oh, is het voor je vader daar? Laat hem maar even meelopen…

Fred Dingelhoff