Â
Â
Hallo ik ben Marcel van Baar uit Warmenhuizen en mijn blinde geleide hond is Barny, een uit de kluiten gewassen donker bruine Labrador.Â
We zijn sinds juni 2009 een koppel en onafscheidelijk.
Ik weet nog goed hoe Herman mij vroeg of ik kennis wilde maken met deze knoeperd. Mijn vrouw, Carla, had Herman tijdens de open dag van de blinde geleide school, nog toe gefluisterd of hij niet zo’n ontzettend grote hond voor mij wilde zoeken want ze hield daar niet zo van.  Maar je kent Herman, die denkt aan de cliënt en heeft daar alleen oog voor.  (gelukkig maar!)Toen hij met Barny op kennismaking kwam bij mij thuis, was het eerste wat Carla verschrikt uitbracht “wat is hij groot!), waarop Herman reageerde met de woorden “loop niet te zeuren, ik kan je vent toch niet met zo’n klein mormeltje laten lopen!” ( maar dan op z’n plat Amsterdams en met iets andere woorden). Ook ons kleine boomertje Gattuso (vernoemd naar de spijkerharde voetballer uit Italië) was zo onder de indruk van deze verschijning, dat hij van schrik helemaal vergat te slikken en begon te kwijlen. Inmiddels wil Carla barny niet meer kwijt en zijn Gattuso en Barney de beste maatjes, hij hoort nu gewoon bij het gezin. En ik? Ik zou niet meer zonder kunnen, we doorkruisen heel Nederland en komen op de moeilijkste plekken terecht!
Op de eerste dag dat ik Barny kreeg ging ik met Mike naar de plek waar ik hem kon uitlaten. Barny liep lekker los maar aan het eind van het grasveld liep hij door in een aangrenzende vijver vol met kroos. Ik dacht direct, “heb ik dat”, een zwemmer?. Mike riep nog “dat doet hij anders nooit!”, maar ik zag me zelf al in diverse situaties belanden met een kletsnatte hond. Gelukkig bleek dit een incident, want Barney is geen zwemmer en had zich vergist in het groen van het grasveld en het kroos. Wel houdt hij van pootje baden in modder poeltjes. Zo liep ik door het park op weg naar de tandarts en dacht ik hem nog even uit te laten. Barny liep lekker los tot ik hem hoorde pletsen in het bijna droog staande vennetje. Even vergeten dat deze daar was. Toen hij op mijn commando zich keurig meldde, was hij voor de helft zwart en stonk ontzettend. Ik had geen tijd om hem schoon te krijgen want mijn afspraak bij de tandarts kon ik niet meer afzeggen. Ik heb een hele diervriendelijke tandarts en tijdens mijn behandeling lag Barney even verder naast mijn stoel, maar wel achter de schuifpui, buiten op het terras van de praktijk.
Ik ben erg blij met mijn keuze om een blinde geleide hond te nemen en ook heel erg blij met de keuze van de school van Herman Jansen. Vanaf het bezoek aan hun stand op de Zie Zo beurs, de open dag en kennismaking met Herman, Wendy, Sabrina en Mike voelde ik me direct op mijn gemak. Heel ongedwongen en met een vleug humor wordt je door Herman ingeschat en aan een blinde geleide hond gekoppeld.  Dit is hem ook bij mij gelukt!
De trainingen in mijn thuis omgeving door Mike vond ik in eerste instantie heftig, maar Mike kreeg het op een rustige maar professionele manier toch voor elkaar dat ik al beter en met steeds meer zelfvertrouwen de weg op ging.
Barny is net mijn schaduw, als ik beweeg volgt hij me al. Hij staat als het ware in de stand by, en kijkt dan met zijn trouwe labrador blik van “wat gaan we doen?”.
Ook heb ik door hem veel aanspraak tijdens onze buiten huiselijke ondernemingen. Mensen durven eerder een gesprek met me aan te gaan in vergelijking
 toen ik met een tast stok liep. Kortom “ik ben er erg blij mee!”