Author Archive
Lieve Angel,
26 augustus 2004 werd je door Herman bij mij thuis gebracht als mijn allereerste geleidehond. 2 weken van training volgden, waarin wij elkaar steeds beter leerde kennen. Nooit vergeet ik het moment dat ik voor het eerst samen met jou, alleen naar mijn werk liep. Het gevoel dat er toen door me heen ging was ombeschrijfenlijk. Ik was vrij, dankzij jou! Er braken mooie jaren aan, waarin we veel samen gedaan hebben. Één hoogtepunt was mijn tripje naar Spanje. Je was al wat ouder, je liep te stappen op schiphol en in de gate alsof dit dagelijkse kost voor je was. Dit was het niet, want je bent niet getraind op schiphol en in een vliegtuig. Hierdoor vond ik het extra knap dat je mij zo goed hielp. Alleen het opstijgen en dalen vond je eng, maar ach.. ook dat vind ik niet prettig.
13 januari 2012 ging je met pensioen. Je kon het werken niet meer aan. Je was erg stram en had moeite je te concentreren op je werk. Goldie nam jouw taak over. Iets dat jij totaal niet erg vond. Goldie hoorde er vanaf dag 1 bij. Je vond het ook niet erg dat Goldie met mij ging werken, je zuchte eens diep als je haar beugel zag zovan “hehe, ik ga lekker tukken, veel plezier jullie samen, ik ben met pensioen. Jouw dagen bestonden uit wandelen, Knuffelen, chillen in de zon en vooral lekker slapen.
1 juli 2014 werd je geopereerd aan een lekkende mult, je was niet lekker, en ik liet je checken bij je dokter, en dat was maar goed ook. Je leek goed door deze operatie heen te komen. Maar, je wondje ging bloeden, je dokter vertrouwden het niet. Ze moest je opnieuw onder narcose brengen, toen ze zag dat je lever was gaan bloeden. Ik werd gebeld en ben naar de praktijk gekomen, waar jij lag onder narcose op de tafel. We hebben afscheid van je genomen. Ik heb je bedankt voor alles wat je voor me gedaan hebt, en ben je blijven aaien tot je overleden was. Zo onwerkelijk!
Iedereen zei “Angel, wat een lieve hond” en dat was je ook. Nu ben je een echte engel! Nooit zal ik je vergeten. Je leeft voort in mijn hart. Je urn staat hier, ben je toch nog een beetje bij me.
r.i.p lieve Angel,
22-10-2002 01-07-2014
Amy Pikaar
Ook al fok je ruim 20 jaar geen een bevalling is hetzelfde.
En dat heeft Kiki weer laten zien.
Zondag 6 december dag 65 en nog geen teken aan de wand, ja een beetje hijgen en heen en weer lopen maar dat was dan ook alles.
Toch maar even een echo laten maken om te zien of de hartjes nog klopten.
Dat was gelukkig zo, Kiki ligt met haar pupjes nu nog even bij het gastgezin, de arts adviseerde, geef haar nu echt de rust, alleen met jou, het liefst geen andere, dus kids met papa naar oma en Kiki alleen met haar baasje.
Ik zei, al het is misschien wel even goed geweest in de auto etc., let op, voor je het weet gooit ze weer op een gekke plek haar eerste pup neer, bij het eerste nestje deed ze dat nl in mijn kantoor.
En ja hoor we hadden gelijk, iedereen de deur uit even de onrust, naar buiten en weer naar binnen en de eerste en heel snel erna de tweede lagen keurig op de bank.
De bevalling begon rond half 2 en kwart voor 6 lagen er 10 prachtige pups.
Vooral zwart en een paar met bruine pootjes, witte plekken onder kont of befje dus heel benieuwd wat deze toverballen gaan doen.
we hebben 3 reutjes, Ton, Zeus en Dax
we hebben 7 teefjes, Mandy, Manon, Lara, Zoe, Nance, Lobke en Winnie
Inmiddels is er in 2019 een afgevaardigde uit Engeland geweest.
En ook nu zijn wij weer voor 5 jaar FULL MEMBER van de IGDF.

dell rodman van de IGDF liep vandaag mee om te zien hoe dat bij ons gaat mbt trainingen met gastgezinnen
Onlangs hebben we weer 4 dagen bezoek gehad van accreditors van de IGDF
Een heer uit japan en een heer uit Amerika.
Het verslag was weer zeer positief en we mogen ons weer voor 5 jaar Full Member noemen van de federatie!!










